Να μου φέρνετε πάντα μια από τα ίδια

του Donatien Alphonse François, Marquis de Sade

Υπάρχουν στον κόσμο λίγα πλάσματα τόσο ελευθεριάζοντα όσο ο καρδινάλιος της …, του οποίου το όνομα, καθώς ακόμη διάγει βίον υγιέστατον και πλήρη δυνάμεων, θα μου επιτρέψετε να αποσιωπήσω. Η εξοχότητά του έχει κάνει στη Ρώμη έναν διακανονισμό με μια από αυτές τις γυναίκες των οποίων το ανεπίσημο επάγγελμα είναι να προμηθεύουν στους εκλύτους τα απαραίτητα αντικείμενα για την τροφοδότηση των παθών τους∙ κάθε πρωί του φέρνει ένα κοριτσάκι δεκατριών, το πολύ δεκατεσσάρων ετών, το οποίο όμως ο πανιερώτατος δεν χαίρεται παρά μόνον με αυτόν τον ανάρμοστο τρόπο με τον οποίον διαπράττουν συνήθως οι Ιταλοί τις ερωτολαγνείες τους, κι έτσι η κόρη, εξερχόμενη από τα χέρια της Μεγαλειότητός του σχεδόν τόσο παρθένα όσο κι όταν εισήλθε, μπορεί να ξαναπουληθεί για δεύτερη φορά σαν καινούργια σε κάποιον πιο κόσμιο λαγνουργό. Η μαστροπός γνώριζε πολύ καλά τις αρχές του καρδιναλίου κι έτσι ένα πρωί που δεν είχε εύκαιρο το καθημερινό αντικείμενο το οποίο ήταν υποχρεωμένη να του προμηθεύει, σκέφτηκε να ντύσει κοριτσάκι ένα μικρό και όμορφο ψαλτοπαίδι από την εκκλησία του αρχηγέτη των αποστόλων∙ του έφτιαξαν τα μαλλιά, του φόρεσαν φουστανάκι, σκουφάκι και όλον εκείνο τον παραπλανητικό εξοπλισμό που προοριζόταν να ξεγελάσει τον άγιο άνθρωπο του Θεού. Δεν κατόρθωσαν πάντως να του αποδώσουν εκείνο που θα του εξασφάλιζε την απόλυτη ομοιότητα με το φύλο που παραποιούσε∙ ελάχιστα όμως το γεγονός αυτό ανησυχούσε την πορνοβοσκό… Δεν έχει ποτέ στη ζωή του απλώσει το χέρι σε τούτο το σημείο, είπε στην συνεργό που την βοηθούσε στην απάτη, είναι βέβαιο πως δεν θα επισκεφτεί παρά μονάχα ό,τι εξοιμοιώνει το αγοράκι αυτό με όλα τα κοριστάκια της οικουμένης∙ δεν έχουμε λοιπόν να φοβόμαστε τίποτε…

Η ματρόνα φενακιζόταν, αγνοούσε αναμφίβολα πως ένας ιταλός καρδινάλιος έχει τόσο ευαίσθητη αφή και καλλιεργημένη φιλοκαλία που αποκλείεται να παραπλανηθεί από ανάλογα τεχνάσματα∙ το θύμα καταφτάνει, ο μέγας ιερέας το θυσιάζει, αλλά στο τρίτο τίναγμα:

-Per Dio santo, αναφωνεί ο άνθρωπος του Θεού, sono ingannato, quésto bambino è ragazzo, mai non fu putana!

Και επαληθεύει… Καθώς όμως για έναν κάτοικο της Αγίας Πόλης δεν υφίσταται τίποτε τώντι σκανδαλώδες σε αυτήν την περιπέτεια, η εξοχότητά του έκανε τη δουλειά της, αναφωνώντας ενδεχομένως όπως εκείνος ο χωρικός που του έδωσαν τρούφες αντί για πατάτες: Να μου φέρνετε πάντα μια από τα ίδια!

Όταν όμως τελείωσε η επιχείρησις:

-Κυρία, είπε στην παιδαγωγό, δεν σας κατηγορώ για την περιφρόνηση που επιδείξατε!

-Πανιερώτατε, συγχωρήστε με.

-Μα όχι, όχι, αφού σας το λέω, δεν σας κατηγορώ για αυτό που μου κάνατε, αν όμως στο μέλλον σας ξανατύχει, μην παραλείψετε να με προειδοποιήσετε γιατί μπορεί αυτό που δεν είδα την πρώτη φορά, να το δω την δεύτερη.